Tak sobie szłam po okolicach, szukając czegoś, czym mogłabym się naładować. W mieście żyło się lepiej, światło aż oślepiało swoim blaskiem. Tu nie ma nic. Mogłabym wyssać czyjąś energię, ale to złe. Nagle usłyszałam szelest. To pewnie Kira.- Pomyślałam.
-Kira! Wyjdź. Nie strasz mnie.- Powiedziałam, jednak nie usłyszałam odpowiedzi.- Kira! To nie jest śmieszne! Wiem, że to ty!
Postać przyśpieszyła.
-Uciekaj! Precz z raju! Nie masz prawa tu przebywać!- Krzyknęła postać.
Poczułam ciarki. Odwróciłam się i ujrzałam wielką zmorę, miała wielkie pazury i zęby jak u rekina. Zmora wbiła mi swoje zęby w kark, a wtedy... Obudziłam się cała w krwi. To był sen, nie, koszmar.
neo
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz