Od Ikaro - czar prysł

Stanął przede mną wilk, uzbrojony w łuk. Powitał mnie serdecznie, jakby mnie znał od dzieciństwa. Skinąłem mu sucho łbem na powitanie.

- Kto to? - zapytałem Eris

- Mów mu Sokole Oko, albo po prostu Sokół - powiedziała - to mój bliski przyjaciel - przyjaciel? Pomyślałem. Wcześniejsze zauroczenie nowo poznaną waderą prysło. Zniknęło bez śladu gdy zrozumiałem, że nie mam szans zdobyć jej względów.

- rozumiem.. - mruknąłem - i co ten przyjaciel tu robi?

- stoi ślepoto - powiedziała 

- a w jakim calu tu stoi...?

- jak ci to tak przeszkadza, mogę się położyć... - sprzeczaliśmy się tak dłuższy czas kiedy udało nam się dojść do porozumienia

- on chce dołączyć do watahy

- a proszę bardzo - powiedziałem, zmęczony już kłutnią

~Kira